Այն արժեզրկումը, բարոյազրկումն ու դեգրադացիան, որին լծված են մուտանտն ու իր հետ ապրող կինը, բոլոր նորմալ մարդկանց համար ունի մեկ անվանում. նրանք մարդուն ցանկանում են զրկել մարդկային նկարագրից, հային՝ իր ինքնությունից:

Հենց այնպես քաղաքներ չեն այրվում: ՈՒ պատահական քաղաքներ չեն այրվում: Ի՞նչ արժե Լոս Անջելեսում հողի մեկ ակրը:

Նոր քեռի գտնելու՝ հնից փախչելու բերկրանքն անսահման է քաղաքականապես ինֆանտիլ ազգի մոտ. նա այդպես էլ դուրս չեկավ իր մանկական կիսատաբատից:

ՀՀ-ԱՄՆ ռազմավարական գործընկերության կանոնադրության ստորագրումը գետնի վրա մեզ ոչինչ չի տալու, բայց փոխարենը վատթարացնելու է հարաբերությունները ՌԴ-ի եւ Իրանի հետ։ Նիկոլական պրոպագանդան կեղծ եւ ոչ իրական սպասումներ է առաջացնում հայ հասարակության մոտ։ ԱՄՆ-ի հետ ռազմավարական գործընկերության կանոնադրության ստորագրումը ՀՀ-ին չի պաշտպանելու հնարավոր ագրեսիայից, այն փաստացի ավանտյուրա է: Ավանտյուրա է նախ ՀՀ-ի, ինչու չէ նաեւ ՌԴ-ի եւ Իրանի նկատմամբ։

Ամերիկյան և ընդհանրապես արևմտյան հայտնի լրատվականներում պետության անվտանգային, ռազմական և քաղաքական այլ թեմաներով փորձագետների և վերլուծաբանների դերում հանդես են գալիս հատուկ ծառայությունների նախկին ղեկավարներ, բանակի նախկին գեներալներ, նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյաներ...

Դավաճանի գլխավորությամբ Հայաստանն անում է նույն քայլերը, որոնք անում էր 1920 թ․ Առաջին Հանրապետությունը, և որոնք էլ դարձան Առաջին Հանրապետության ողբերգական վախճանի գլխավոր հիմքը։ Հայաստանը ճիշտ այնպես ինչպես 100 տարի առաջ տարածաշրջանի վրա ուրույն դերակատարում ունեցող երկրների հետ խոսելու փոխարեն, իր «փրկությունն» է որոնում 1000-ավոր կիլոմետրեր հեռավորության վրա։ Եթե 100 տարի առաջ Սևրի պայմանագիրը, ԱՄՆ մանդատն ու Վիլսոնի իրավարար վճիռն էին «փրկության փարոս» ներկայացվում, ապա այժմ դավաճանական վարչախմբի քարոզչության կողմից նմանատիպ «պատվի» է արժանացել Բայդենի հեռացող ադմինիստրացիայի հետ կնքված պայմանագիրը։

ՀՀ-ի և ԱՄՆ-ի միջև Ռազմավարական գործընկերության կանոնադրությունը ստորագրելու գործում ցուցաբերված շտապողականությունը պարզ է. այս փաստաթղթով ԱՄՆ-ը ողջույններ է հղում Ռուսաստանի և Իրանի նախագահներին, որոնք հունվարի 17-ին Մոսկվայում համապարփակ ռազմավարական գործընկերության համաձայնագիր են պատրաստվում ստորագրել։

Նիկոլ Անհող, օրինակ, Շիրակի պետհամալսարանում 1 դրույքաչափով աշխատող և դրա դիմաց նսեմացուցիչ և ստորացնող 100-120 հազար դրամ ստացող դասախոսը որքա՞ն շատ և որտե՞ղ պետք է աշխատի, որ նորմալ աշխատավարձ ստանա:

Լավ ապրել՝ նշանակում է թույլ չտալ, որ պատերազմ սկսվի կամ պատերազմը կարողանալ արագ կանգնեցնել՝ թույլ չտալով ահռելի զոհեր ու կորուստներ։ Հնարավոր չէ լավ ապրել, երբ 5000-ից ավելի զոհեր ես տվել...

Ասում եմ` հայի բախտ, է՛լի… Մարդ տուն-տեղը, եղած-չեղածը ծախի, էստեղի կրակից փախչի, գլուխը պրծացնի, մեքսիկաներով մի կերպ հասնի գլենդեյլնոց, օր ու գիշեր չարչարվի, մի թեթև բան ստեղծի, որ մի քանի տարի վայելի, էն էլ սենց վառվի-գնա…